NINOVE – “Officieel ben ik geen inwoner meer van Ninove”, vertelde ons Hans Van Laethem afgelopen vrijdag 13 december. Hij verkaste naar Revin in de Franse Ardennen, niet ver over de grens. “Maar Ninovieter ben je in je hart, dat gaat er niet uit.”
Hans herinnert zich levendig hoe zijn bellemanschap is begonnen. “Ik was sinds 1987 belleman, ten tijde van de braderie op de Sint-Pieterfeesten. Nadien deed ik de opening van de evocatie van de Brabantse poort in de Stationsstraat, die van de poort op den Berdam en de Geraardsbergsepoort; dat was nog onder schepen voor cultuur Roland De Rouck. Op die manier ben ik daar geleidelijk ingerold.”
Nadien is hij opgenomen in de Gentse orde van de bellemannen en ging hij elk jaar naar de Gentse Feesten. “In 2000 wou ik deelnemen aan het Belgisch kampioenschap voor bellemannen, maar daarvoor moest ik officieel door Ninove zijn aangesteld. Dat ging niet zonder slag of stoot, want Antoine Callebaut en Freddy Van Eeckhout stemden tegen.”
Hans Van Laethem zette als officiële belleman Ninove op de kaart. Met zijn Ninoofse rijmende eloquentie en stentorstem behaalde hij menige titel op de Belgische, Europese en wereldkampioenschappen voor bellemannen. Hij was en is een graag geziene gelegenheidsopener van diverse culturele, sportieve en carnavaleske evenementen.
Revin
Maar sinds enige tijd verruilde hij Ninove voor het Franse Revin. “Ik ben gepensioneerd. Tegen 1 april moest ik weg uit het sashuis van Pollare. Als sasmeester heb ik nooit schatten verdiend en in Revin kon ik ‘ne klop doen’: een mooi groot huis voor de prijs van een garagebox hier. Die kans laat je niet liggen. Met kerst kunnen de kinderen hier komen feesten en blijven slapen, dat was in het sashuis zelfs niet denkbaar. De kerstmarkt in Pollare en carnaval Ninove kan ik blijven doen, zolang ze me vragen. Ik ben en blijf een Ninovieter en tegelijk ben nu ook een Revinois. De mensen ontvangen me daar met open armen en ze hebben daar nog geen belleman.”
“Ninovieter ben je in je hart, dat gaat er niet uit.”
De mentaliteit is daar nog zoals vroeger. “Iedereen kent en helpt elkaar. Je komt daar bijvoorbeeld als wildvreemde in een café binnen en als je aan een tafeltje zit, komen de jonge mensen je gedag zeggen en een hand geven. Op straat zeggen kinderen en pubers nog ‘bonjour monsieur’; hier lopen ze naar hun gsm te staren. Ik voel me daar weer als in mijn jonge jaren, toen er nog respect was. De recyclageparken zijn gratis, ze zijn er vriendelijk en zeer behulpzaam; idem voor de huisvuilophalers. Een parkeermeter kennen ze niet in Revin. In het nabijgelegen Charleville-Mézières betaal je € 1 voor 2 uur parkeertijd, een stad met een groter centrum dan Ninove.”
Belg in Frankrijk
Hans kan het niet wegsteken: hij is een andere mens. “Vooral de laatste twee jaar voelde ik hier de druk, die alle pensioengerechtigden wel ervaren: ze duwen je naar de uitgang. Dat doet pijn, want je hebt daar het beste van jezelf gegeven. Het sashuis staat nu leeg en is ten prooi aan verkrotting. Ik heb daar meer dan 20 jaar gewoond en heb nog geprobeerd om er te mogen blijven wonen, maar dat kon niet. Vandaag ben ik me dus officieel gaan uitschrijven uit Ninove. Officieel ben ik nu een Belg, die in Frankrijk woont, inclusief Franse nummerplaat voor de auto, zonder verkeersbelasting te moeten betalen en een verzekering die maar de helft is van wat ik hier betaalde. De levensduurte is wel vergelijkbaar en de benzine is hier duurder. Maar ik zit op amper een enkele kilometer van de Belgische grens om te tanken.”
Witkap hebben ze daar echter niet, net zo min als gewoon gehakt. “Ik heb me hier al twee halve kilo’s besteld om mee te nemen. Dat is natuurlijk allemaal een gewoonte, maar voor de rest ben ik daar een contente mens. Mijn hele leven heb ik me trouwens content gehouden met wat ik had. Dat is belangrijk, want dan ben je niet gauw malcontent.”
Beslissen
Eerst had Hans nog gedacht om in een optrekje aan de zee zijn domicilie te maken, maar dat bleek niet doenbaar. ”Ik was eens naar De Planckaerts gereden in de Ardennen en hoorde dat je in die streek nog ‘kloppen kon doen’. Op internet ben ik gaan rondzoeken en ik herinnerde me, dat we in onze jonge jaren in Hastière op verlof gingen, een mooie streek. Toen kreeg ik lage prijzen te zien van de Franse kant van de Ardennen. In Revin ben ik dan nog juist op het goede moment bij een makelaar terecht gekomen en heb ik direct beslist. Dat is zoals ik indertijd café Den Belleman ben begonnen, aanvankelijk zelfs tegen het advies van Michel Slaghmuylder zaliger. Maar ik wist, dat het hier een goede locatie was en heb gelijk gekregen. Ik ben geen commerçant, maar zie wel waar geld ligt. Aan de markt in Revin staat een pizzeria leeg met een prachtige kelder, een ingerichte keuken, een houtoven, een mooie bar en een magnifiek terras achteraan. Iemand, die daar een zaak wil openen, kan daar zo instappen. Voor mij niet meer natuurlijk. Als mijn huis daar is afgewerkt, zal ik content zijn.
Belleman
Misschien zal zijn openingsroep van de kerstmarkt in Pollare op 15 december zijn laatste zijn als Ninoofse belleman. Nu hij niet meer in Ninove woont, zal die functie wellicht vacant komen. Al is dat nog niet helemaal zeker.
Kandidaten kunnen zich alvast de borst natmaken: ze zullen goed uit hun pijp moeten komen. Het zijn immers grote schoenen om te vullen, die van Hans.
ADU/MLI
