NINOVE – Ferdinand Vereecken heeft een stuk grond langs de Polderstraat de afgelopen jaren omgevormd tot zijn Polderpark. Maar nu stopt het: op het perceel komen twee woningen.
Zowat dertien jaar terug was een perceel langs de Polderstraat een stort. Met de eigenaar had Ferdinand een afspraak gemaakt om het perceel te onderhouden; hij vormde het om tot het Polderpark. Tot zijn genoegen en dat van de buurt en de vele passanten, die regelmatig stopten voor een babbel.
Polderpark
Maar daaraan komt nu een einde. Zijn klein paradijsje verdwijnt binnenkort.
“Het geeft me een dubbel gevoel”, vertelde Ferdinand ons toen we hem zondagmorgen 10 december spraken. “Ik ben op mijn 80 en vraag me af hoelang ik het nog zou kunnen onderhouden. Nu is het perceel verkocht en komen er twee woningen op. De aannemer zal de hele zaak hier opkuisen. Als ik het niet meer zou gekund hebben, wie had het hier dan opgeruimd. Nu ben ik bezig mijn cactussen te verkopen in de mate van het mogelijke. Het meeste geef ik weg.”
Het was wel een stukje levenswerk voor Ferdinand. “Ik ben begonnen met wat bloemetjes te zetten langs de kanten en uiteindelijk zijn de buren blij, dat het vroegere stinkende stort hier is veranderd in een tuintje, het Polderpark. Ik heb dat met veel plezier al die jaren gedaan. Het doet me dus iets, dat ik er moet mee stoppen en er zijn nog veel vraagtekens over wat ik aan moet met alle planten hier. Ik gaf indertijd alles weg, met veel plezier want ik heb liever te geven, dan te moeten krijgen. Ondertussen kent zowat de helft van Ninove mij zeker?”
Volkstuintje
Zou hij interesse hebben voor de volkstuintjes op Graafland? “Ja, dan kan ik nog wat groenten kweken. Niet zozeer voor de opbrengst, maar voor mijn gezondheid. Na de openhartoperatie heb ik trouwens gerevalideerd in mijn tuin, niet in het ziekenhuis. Twee uur het gras afrijden is de beste revalidatie die ik heb gehad. Volgens wat ik heb vernomen is er nog plaats in de volkstuintjes. Mijn tuingerief zou ik alvast kunnen recupereren, zelfs mijn compost kan ik naar daar voeren. Voor mijn tuin gebruik ik immers geen chemische producten.”
Ferdinand lijkt zich te schikken in wat hij niet kan tegenhouden. “Een mens is er natuurlijk mee bezig, zoals gezegd vooral met praktische beslommeringen. Maar ik moet toegeven, dat het voor mij ook wat moeilijk begon te worden en te groot, al voel ik me nog gezond en goed. Mijn vrouw is wel blij omdat we dan binnenkort wat meer naar onze woning aan zee kunnen gaan. Ik zal wat meer tijd hebben voor haar, zegt ze. Aan mijn hart laat ik het zeker niet komen, want ik heb geen goesting om nog eens geopereerd te worden”
MLI
