NEIGEM – Jean-Pierre Hemmeryckx bouwt al jaren mooie muziekinstrumenten. We spraken met hem over een van zijn pronkstukken: een dubbelklavier klavecimbel.
Het klavecimbel was vóór de piano het belangrijkste toetsinstrument. In tegenstelling tot de piano worden de snaren van een klavecimbel getokkeld en niet aangeslagen. Dat zorgt voor de specifieke klank.
Microbe
Jean-Pierre bouwt al jaren instrumenten: viola da gamba’s, cello’s en dus ook klavecimbels.
“Toen ik pas uit school kwam, ben ik beginnen werken bij orgelbouwer Potvlieghe. Nadien gaf ik les meubelmakerij en schrijnwerkerij, maar de microbe om zelf instrumenten te bouwen bleef.”
En dus schreef hij zich in bij het Centrum voor Muziekinstrumentenbouw in Puurs. “Omdat de lessen voor klavecimbelbouw waren volzet, volgde ik dan de cursus voor viola da gamba en viool. Na enkele jaren kon ik dan ook beginnen aan de lessen klavecimbel.”
Met succes, want zijn eerste volledig afgewerkt exemplaar prijkt in het Antwerpse museum Vleeshuis. Het tweede mogen we zelf bewonderen in zijn atelier. “Het is een kopie van een klavecimbel met twee klavieren uit een museum in Colmar. Hieraan zal ik een goeie twee jaar hebben gewerkt, gemiddeld een dag per week. Rest nog het intoneren: de afstemming van de toetsen en de registers.” Een precies werkje, dat nauw luistert.
IJsvogels
Jean-Pierre werkt niet op bestelling, maar als er een bod komt, is dit meegenomen. “Instrumenten van mij vind je in Engeland, Nederland en Duitsland. Maar ik heb dit klavecimbel gebouwd omdat ik dat graag wou.”
Piano’s mogen dan nu de hoofdtoon voeren, meestal ogen ze saai glimmend zwart, op een frivool wit of anders gekleurd exemplaar na. Klavecimbels zijn daarentegen vaak heel fraai versierd. Het instrument in het atelier van Jean-Pierre is daarvan een mooi voorbeeld.
Luc Van Der Smissen, zelf een begenadigde muzikant, tekende voor die versieringen: “Dat deed ik ook voor het klavecimbel in het Vleeshuis. Het is altijd zoeken naar de juiste samenstellingen van de verfsoorten en vooral naar de uitvoering van de figuurtjes. Deze bloemenmotieven bedacht ik zelf, maar de vogels zijn de keuze van Jean-Pierre. Hij wil altijd wel een verwantschap met zijn omgeving. Vorige keer waren het distelvinken, nu zie je de ijsvogels, die in de beek achter in zijn tuin huizen.”
Als creatieve mensen samenwerken kom je tot mooie resultaten.
Info: Jean-Pierre Hemmeryckx.
MLI
