NINOVE – De Sint is weer helemaal terug, misschien voor een deel te danken aan zijn Zwarte Piet/Roetpiet/Veegpiet/Bediende met een migratieachtergrond… Afijn, laten we dat blik ergernis niet opentrekken en ons richten op wat echt belangrijk is. Wie is die goedheilig man?
In de nasleep van mei ’68 is de Sint wel eens uitgemaakt voor wapenhandelaar, slechte pedagoog of platte commerçant. Maar sinds enkele jaren is hij in ere hersteld en terug de gemoedelijke kindervriend zonder enig voorbehoud. Toch blijkt onze kennis over de goedheilig man eerder minimaal. Tijd om de schoolmeester in ons even los te laten. (*)
Hagiografen en sintologen, die daarover hebben doorgestudeerd, zijn het er roerend over eens: hij heeft wel degelijk bestaan, al is over zijn leven weinig gekend. Hij is geboren in 270 en rond zijn dertigste door zijn gemeenschap aangesteld tot bisschop van Myra, een stadje aan de zuidkust van het huidige Turkije. In 325 nam hij deel aan het concilie van Nicea, waar de christelijke geloofsbelijdens is opgesteld. Wellicht is hij gestorven tussen 340 en 350. Gelukkig zijn deze rudimentaire gegevens in de loop der eeuwen aangedikt door legendes.
Legendarisch
Zo bezorgde hij een arme man met drie huwbare dochters een bruidsschat, zodat ze niet om den brode in een bordeel moesten werken. Hij zou in een droom ook verschenen zijn aan de Romeinse keizer Constantijn om drie onschuldige officieren van een terechtstelling te redden.
Dat verhaal is later omgevormd tot dat van een boze herbergier, die drie knaapjes slachtte en inpekelde; Sint-Nicolaas bracht hen terug heelhuids tot leven.
In een andere legende kwam de bisschop van Myra een schip in volle storm te hulp. Door dit wonder vereerden de zeelui hem als patroonheilige; in elke havenstad vind je wel een Nicolaaskerk.
In het Italiaanse Bari vereert men sinds 1087 de relieken van de bisschop. Uit zijn gebeente zou een waterachtig vocht druppelen: manna. Je kan dit nu nog (aangelengd met een homeopatische hoeveelheid water) ter plekke kopen. Op 8 mei – de dag waarop het schip met zijn gebeente de haven binnenvoer – gaan daar meer dan duizend flesjes over de toonbank.
Niets dan goedheid en weldaden dus. Uiteraard hebben oude midwintergebruiken onze beleving van het Sinterklaasfeest beïnvloed, zoals het strooien van snoepgoed op 5 december (de avond voor zijn feest). Zwarte Piet zou van oorsprong een demon zijn en in onze kindertijd was hij ook echt de schrik van elke deugniet. De schimmel waarmee de Sint de daken berijdt, zou de opvolger zijn van het ros op de wolken van de Germaanse godheid Thor. Als kinderfeest vinden we betrouwbare sporen sinds de 13de eeuw.
Voor diegenen, die toch nog zouden twijfelen aan zijn heiligheid, is er het ultieme bewijs van de ‘bilocatie’. Echte heiligen kunnen namelijk op twee plaatsen tegelijk aanwezig zijn. Zaterdag 17 november kwam de Sint tegelijk aan in Ninove, Geraardsbergen, Halle, Antwerpen… Dat is zelfs multilocatie. Fake news? Duizenden argeloze kinderogen kunnen zich toch niet vergissen!
(*) Over Sinterklaas en andere heiligen vind je zoniet alles dan toch veel in ‘Alle Heiligen’ van Wim Zaal (Elmar, Rijswijk, 1998).MLI
