POLLARE – Gedurende het weekend van 24 en 25 augustus had op een weiland aan Neuringen het kampioenschap kleiduifschieten plaats. We liepen er even aan.
Als leek in het vak duizelt het je al gauw wanneer de schutters het hebben over cartouches, charge en dubbele charge, eerste scheut en tweede scheut. Eén ding is ons snel duidelijk: kleiduifschieten is een kwestie van veel oefenen en een degelijke oog-hand-coördinatie. Maar ook van kameraadschap en gezelligheid. Als is drank tijdens de wedstrijden een taboe. Veiligheid voor alles.
Guy Bauwens is een ervaren schutter. “Zelf ben ik 52 weken per jaar actief, maar het blijft in de eerste plaats een hobby. Een dure hobby als je de prijs van de geweren en de cartouches berekent. Maar je kunt daarin zo ver gaan als je wilt natuurlijk. En wat is duur? Vergelijk het met liefhebbers van oldtimers.”
Het prijzengeld is voor hem niet onmiddellijk een motivatie. “Je kunt natuurlijk een voorraad cartouches winnen. Maar ik herinner mij dat een collega indertijd een levend varken mocht meenemen naar huis. Zelf won ik ooit een hele lading witloof, dozen van 5 kilo. De familie en de buurt waren content.”
Jagen en kleiduifschieten zijn niet dezelfde disciplines. “Een haas blijft zitten, onze schijf vliegt en je moet snel anticiperen.” Al zullen jagers het niet meteen eens zijn met deze definitie.
In de streek zijn een aantal clubs en wedstrijden, maar die vind je vooral aan de kust. “Maar zoals gezegd, het blijft een dure sport en de voorwaarden voor een vergunning worden alsmaar strenger. Als die zot in Amerika nog veel uitsteekt, zal het nog slechter worden.” Als daar maar geen diplomatiek incident van voortkomt.
Maar snel raakt Guy aan de babbel met enkele kennissen en halen ze verhalen op. Tot het tijd is om zijn lichtgewicht titanium geweer te laden en een partijtje te gaan schieten. “Voor het echt te warm wordt.”
MLI
Live Video:
