NEDERHASSELT – Een levertransplantatie was voor Erwin Cosijns op 6 januari 2018 dé redding, net als dat voor burgemeester Guy D’haeseleer het geval kan zijn. Erwin is dankbaar voor de tweede kans, die hij daardoor kreeg.
Zijn ziektegeschiedenis vertoont gelijkenissen met die van de burgemeester. “Ik ben ziek geworden op 1 april 2017. De dag voordien nog gewoon gaan werken, maar de dag zelf in coma gegaan en binnen gevoerd in het OLV Aalst. De week nadien kreeg ik de diagnose: terminale leverkanker en ben ik naar het UZ Gent gegaan. Bij de burgemeester is het geen leverkanker, maar uiteindelijk komt het op hetzelfde neer. De enige redding was ook voor mij een levertransplantatie.”
Hij doet ons het relaas van wat volgde: de mokerslag van de diagnose, de bijkomende onderzoeken, de emotionele achtbaan van de wachtlijst voor een donorlever terwijl je jezelf voelt achteruitgaan. “Vooraf praat je wel met een transplantatiepsycholoog over je bereidheid om je leven volledig om te gooien: therapiegetrouw je medicatie nemen, stoppen met roken en alcohol drinken. Het speelde wel in mijn hoofd, dat iemand moest sterven opdat ik een nieuwe lever zou krijgen. Maar dat orgaan moet je met blijdschap ontvangen en er goed zorg voor dragen. Ik heb dan uiteindelijk de transplantatie ondergaan op Driekoningen, na twee eerdere oproepen.”
Ander leven
Na de transplantatie start een ander leven. “Je moet de discipline hebben om jezelf goed te verzorgen. Ik betuig mijn dankbaarheid aan de donor, door dat orgaan heel goed te verzorgen: ik let op mijn voeding, neem mijn medicatie stipt, beweeg veel, ga regelmatig op controle elke twee maand, jaarlijks en vijfjaarlijks. Ik voel me goed en heb een ander, een nieuw leven. Ik moest stoppen met werken, maar heb de tijd niet gehad om in een zwart gat te vallen omdat ik direct op die paardenmolen zat, die goed ronddraaide.”
Zijn boodschap aan Guy D’haeseleer: “Ik weet perfect hoe hij zich nu voelt. Heb vertrouwen in de artsen. Hij zit in het UZ Gent op de ideale plaats waar hij moet zijn in zijn geval. Daar zit de top van de chirurgen en artsen. Samen met de donor hebben zij mijn leven gered.”
Hepotransplant
Inmiddels is Erwin voorzitter van Hepatotransplant Gent, een vereniging van levergetransplanteerden. “We bezoeken patiënten, hebben een praatgroep, doen lotgenotencontacten en uitstappen, geven ook infosessies over orgaandonatie. Daar zeg ik altijd, dat ik niet alleen ben getransplanteerd, maar mijn vrouw en dochter maakten eveneens dat traject door. Ook bij Guy zal dat het geval zijn. Ik denk anderzijds, dat zijn bekendheid goed is voor de bewustwording rond transplantatie en orgaandonatie. Stel dat hij vandaag wordt getransplanteerd en hij is volgende week terug op een gewone kamer, dan krijgt hij ons op bezoek. Wij geven dan uitleg, tips in verband met de voeding, want daarop zal hij zeker moeten letten.”
Rustiger leven
Volgens Erwin zal de burgemeester na zijn herstel terug de politieke draad kunnen opnemen. “Hij zal zijn job wel op een andere manier moeten doen en vooral aan zichzelf denken en naar zijn lichaam moeten luisteren. Zelf heb ik dagelijks nog aanvallen van vermoeidheid, waar op een minuut tijd het licht uitgaat. Na twee uur slapen is dat over.“
Maar Guy D’haeseleer mag niet opgeven, hij moet er blijven voor gaan. “Voor ik werd getransplanteerd, zag ik geel, beefde ik en was totaal verward. Twee dagen na de transplantatie waren mijn ogen terug volledig wit, ik beefde niet meer en was helder. Ik kan terug alles doen, behalve zware lasten tillen; ik wandel dagelijks gemiddeld 10 tot 15 km. Ik geniet van het leven, ga regelmatig naar het UZ Gent voor vergaderingen van de vereniging, maar heb een ander en rustiger leven en doe niets meer tegen mijn zin.”
Info: Hepatotransplant.
ADU/MLI
