NINOVE – De oudste, de stoutste en de wijste der steden. Maar ook aan empathie ontbreekt het menig Ninovieter niet.
Ook wij gaan op wandel, kwestie van de beentjes te strekken, om af en toe op veilige sociale afstand toch eens efkes ons kot te verlaten.
En je kan er niet naast kijken. Witte lakens vastgeklemd tussen raamkozijnen, pluizige knuffelberen achter de ramen, spandoeken aan de poorten en kleurrijke tekeningen aan de gevels. We kwamen zelfs krijttekeningen op straat tegen, waarin men zich eens goed wou ventileren, uiten hoe men zich voelt tegenover dit venijnig virus.
Gevoelens uiten kan opluchten en dat hebben we nodig. Hoop, opluchting, het gevoel dat we er niet alleen voorstaan, ook al zijn velen onder ons nu wel letterlijk alleen thuis of, slechter nog, geïsoleerd in het ziekenhuis. Geïsoleerd, met enkel het gezelschap van quasi onherkenbaar verpakt medisch personeel. Personeel dat z’n eigen gezondheid – en daardoor meteen ook die van hun eigen gezin – mee op het spel zet. Waarvoor eindeloze dank.
En nu zou er een opsomming kunnen komen van alle andere beroepsmensen, die hun gezondheid in gevaar brengen. Maar om vooral geen mensen te vergeten gaan we ons daar niet aan wagen. Kwestie van niemand over het hoofd te zien. Want ze zijn met velen, diegenen die zich willens nillens nog iedere dag in die gevaarlijke buitenwereld moeten begeven. Voor òns, wij die in ons kot blijven.
Het samenhorigheidsgevoel en de dankbaarheid voor diegenen die voor ons – ondanks alle risico’s – op uiteenlopende vlakken blijven zorgen, is dan ook groot. Dit is de conclusie die je kan trekken als je door de straten van Ninove en zijn deelgemeenten wandelt.
En ja, er wordt al eens geklaagd. Over de kinderen, die men nu thuis 24 op 7 moet opvangen. Over het feit dat sommigen onder ons hun inkomen in negatieve zin zien evolueren. Over de virologen, die onze angst via ons beeldscherm alleen maar aanwakkeren. Over hoe ‘de politiek’ deze situatie aanpakt. Of niet aanpakt. Ieder zijn mening en terecht. Als we daarop al geen recht meer zouden mogen hebben.
Maar laat ons het belangrijkste, het enige wat telt, niet vergeten. Gezond zijn en blijven. Maar ook, de moed niet laten zaken, de hoop en het geloof niet verliezen. Het geloof, dat dit alles weer goed komt. Het geloof in onze medemens, in het goede van de ander. Als we dit verliezen, wat rest ons dan nog?
Laat ons ook onze sociale contacten niet verliezen of verwaarlozen. Een belletje, een berichtje, een kaartje, een video chat, het kan wonderen verrichten. Laat ons extra waakzaam zijn voor diegenen, die niet de luxe hebben om dit door te komen met huisgenoten, samen onder een dak.
Laat ons mekaar steunen en ons gevoel voor humor niet verliezen. Lachen is gezond en versterkt ons immuunsysteem. Belangrijker dan ooit in deze corona-tijden.
Het team van Ninofmedia hoopt in ieder geval weer snel terug te keren met zijn reportages, want op pad gaan met onze camera en microfoon is onze passie. Maar tot het zover is, strekken ook wij graag de benen om extra moed te putten uit de vele bemoedigende steunbetuigingen in het straatbeeld. Steunbetuigingen voor diegenen, die het extra moeilijk hebben en voor diegenen, die voor ons zorgen. Op alle vlakken.
BDB
