NINOVE – Luc De Cock (65) zwaait binnenkort af als vrijwillige brandweerman en ambulancier na respectievelijk 34 en 32 jaar trouwe dienst. “De erkenning van de mensen die je helpt, heeft me altijd gestimuleerd”, zegde hij ons.
Het is eigenlijk adjudant Marc Walraevens, die Luc De Cock in het najaar van 1988 bij een toevallige ontmoeting overtuigde, om zich te melden bij de brandweer. “Ik moet zeggen: ik heb me dat na al die jaren geen seconde beklaagd.”
Nog geen twee jaar later is De Cock ook actief als ambulancier.
“Ik vond het werk met een ziekenwagen gevarieerder en voelde me steeds meer aangetrokken door die job. Er wordt wel eens gezegd, dat ambulanciers niet altijd het respect krijgen dat ze verdienen. Maar ik kan u verzekeren, dat ik in al die jaren nooit enige agressie heb ondervonden heb.”
Opleidingen en oefeningen
Wat is voor Luc het moeilijkste aan de job?
“Hoewel je functioneert als vrijwilliger, vraagt de job toch veel inzet. Je moet zo’n 23 % van de maand beschikbaar zijn, zowat 6 uur per dag. Dat valt niet altijd gemakkelijk te combineren met je hoofdjob en je familiaal leven. Vroeger werd daar soepeler mee omgesprongen, maar vandaag krijgen vrijwilligers dezelfde driejaarlijkse opleiding als beroeps. Er zijn ook meer tussentijdse opleidingen en oefeningen. De eisen zijn strenger geworden, de zones groter. Daarom haakten de afgelopen jaren meer brandweerlui af, dan er bijkwamen. Ze smeken echt om vrijwilligers.”
Er is ook wel veel verbeterd.
“In de jaren ’90 was de taak van een ambulancier simpel: het slachtoffer zo snel mogelijk oppakken en wegwezen. Maar er zijn meer bijscholingen gekomen, het materiaal is merkelijk verbeterd, er is een defibrillator geïnstalleerd, de MUG kwam er bij… Nu kunnen wij het slachtoffer veel efficiënter opgevangen.”
Levens gered
Over zijn mooiste herinneringen moet Luc niet lang nadenken
“In 1992 heb ik met een collega een kind uit een brand kunnen redden. In La Lorraine heb ik dat ook gedaan met een volwassene. Dat zijn mensen, die dat anders nooit hadden overleefd.”
Op 30 september zwaait Luc De Cock definitief af als brandweerman en ambulancier. Net als zijn collega Patrick Peeters, die er als vrijwillige brandweerman ook al 36 jaar heeft opzitten. “Ik stop met spijt in ’t hart, maar ik ga me zeker niet vervelen”, aldus De Cock. “Ik ben immers een verwoed wandelaar.”
Opletten met kachels
Heeft hij uit zijn rijke ervaring nog een tip voor de mensen?
“Wat me soms opvalt, is dat we kinderen terugvinden in kleine kamers, die warm gestookt worden door een hout- of kolenkachel. Daar moet je extra voorzichtig mee zijn, want – zeker in de winter – komen we een CO-vergiftiging regelmatig tegen.”
Dat is alvast genoteerd!
Het interview met Ninofmedia is maar net gedaan of Luc krijgt een dringende oproep. In een mum van tijd heeft hij zijn uniform aan en rijdt hij met een team en zwaaiende lichten weg. Naar zijn zoveelste interventie.
GGM
