NINOVE – Praten met een eeuweling is vaak een verademing. Het leert je even afstand te nemen van de waan van de dag. Zo ook ons gesprek met Irena Garmyn.
Irena is geboren op 02 september 1921 in Krombeke (Poperinge). Tijdens ons gesprek in familiekring, enkele dagen voor haar honderdste verjaardag, overliepen wij de goede en kwade dagen in haar lange leven.
“In ons dorp was toen nog geen elektriciteit. We waren met 6 kinderen thuis. Toen ik 8 jaar was is ons ma gestorven, de jongste was 6 maanden oud. We zijn goed opgevangen geweest door onze familie. Papa is dan hertrouwd met een vrouw uit Poperinge; er kwamen nadien nog 4 kinderen bij.”
Ze vertelde ook over de vlucht naar Engeland in 1940, met haar zus op een kolenschip van Hoek van Holland naar Tilbury. Ze bleven zes jaar in Belfast, haar zus emigreerde naar de VS. Na de dood van haar man, bezocht ze tot haar 87 jaar haar zus in San Diego. Irena vestigde zich als zelfstandige modiste.
Hoe ze haar man, Etienne, ontmoette is op zich ook een prachtige verhaal: via een advertentie in Le Soir, die hij pas weken later las. Zelfs een bijna gemiste afspraak in het Wit Paard, in plaats van het Zwart Paard aan de Porte de Ninove, kon hun voorbestemdheid blijkbaar niet dwarsbomen.
En de rest is familiegeschiedenis, die zich verder zette in haar 3 kinderen, 5 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen.
En hoe lang duurt een goed leven? “Elke dag, die je krijgt.”
MLI
